تو و من ، بر منی ، منی در اُوومِ اَمن؟ کَز همین؟
از همان ابتدای ابتدا ، اِنسانِ اَوّلیم!
ملولیم ، خجولِ عجولیم ،
خاک بر سریم .
و بعد ؟
خسته ایم ،
خسته ایم از ستم ، عاشقانِ هنر ،
بی یار و معشوق ، عاشقِ عاشقانه ایم، آرامِ آرام ، با کتاب ، نادریم ،
ابراهیمِ خلیلِ خسته از بُتیم ،
خسته از طفلِ شیرخواره ، تیر سه شعبه ایم ، به تکرار هر سال ، بر سر مقتل و هر گودال .
خسته از خیابان و جاده ایم ،
بوفِ کورِ دل-رخت بسته ایم از ، رهگذرهای عاشقِ هنر .
فاسدیم ، غاصبیم ، آرامِ آرام ... .
آرام میگذریم ، از ، دل های عاشقِ گذر ،
همینیم ؟ سهیمیم در هر خوب و بد ولی ،
ولیِّ دمیم ، از خون خود ، امّا ، به ناچار بگذریم .
بر فکر هم مینشینیم که : ایستاده بمیریم ؟ نه ،
طاعونی زنده ایم اما ، لعینیم .
بگذریم ... در انتهاییم ،
آخرِ سر هم ، تهوع ،
سقوطیم ، پوچُ هیچُّ سکوتیم
.
.
#طاعون #آلبرکامو
#سقوط #آلبرکامو
#انسان_اول #آلبرکامو
#یک_عاشقانه_آرام #نادر_ابراهیمی
#بوف_کور #صادق_هدایت
#ایستاده_مردن #شاهین_نجفی
#تهوع #سارتر